వక్రభారతం

వసుధైక కుటుంబం మా సంస్కారం
మా కులం వాడికే ఇల్లు అద్దె కు ఇస్తాం..

ఆధునిక వైజ్ఞానిక దృక్పథం మాది
ICU లో ఉన్నా మా కులపోడి రక్తమే ఎక్కించుకుంటాం..

డబ్బు మింగే ఇనప హుండీ జాతి ఏంటి అని అడగదిక్కడ. పూజ నేనూ చేస్తానంటే దారం దారివ్వదు..

మా తాతలు నేతులు తాగేవారని
అరువు తెచ్చిన నెయ్యి మూతికి పూసుకుని వాసన చూడమంటాం..

కులాల కీకారణ్యపు కొండచిలువలను
మతాల ముసుగు లో మృగాలను ఏరి కోరి ఎన్నుకుని నాయకులంటాం..

తప్ప తాగి బండి నడిపి దెబ్బ తగిలితే రోడ్ ని తిడతాం... మందు ఇప్పించి మత్తు ఎక్కించి ఓటు వేయించుకున్నోన్ని దేవుడంటాం..

తాగింది దిగాక..
జరిగింది తెలిసాకా..
పీకేది లేక మమ్మల్ని మేమె తిట్టుకుంటాం

ఇంటి పేరు చూసి ఓటు వేస్తాం..
మాకు లేని ఇంగితం వాడిలో ఎందుకుంటుంది

నాయకులూ విసిరేసిన ఎంగిలాకుల్లో ఆర్ధిక ప్రగతిని వెతుక్కుని లెఖ్ఖలేసుకుంటాం..

మాది ప్రజాస్వామ్యం నిగూఢమైన మా అజ్ఞానపు విరాట్ రూపం

విజ్ఞత ఉంది.. విజ్ఞానం ఉంది..
రాళ్ళ పూజ తర్వాతే రాకెట్నైనా పైకి పంపిస్తాం..

ఉపగ్రహాల సైన్యం ఉన్న..
గ్రహణం వస్తే పస్తుంటాం..

సైన్స్ పుట్టిల్లు మా పెరడే..
వాస్తు నప్పలేదని తీసేసాం..

Childhood (Part 1)

Silver pearls perched on tips of grass blades
Welcoming the bare feet to touch cool morning dew
The sprint through green meadows
Tearing through the fog
Rows of tall trees and the pathways between
Running through the imaginary maze
The chirping birds gave directions
As the  knight charged on his little feet
Joined  by his allies bringing weapons for their chosen sport..
The charging brigade was heaven bound
The tired crew halted panting at their kingdom
The playground..

He woke up to the jerk of the bus
The silver pearls were now perched on poles
Slowly fading away with morning light as he passed by
The medows now had houses built on them
The trees were cut down to cater furniture
The unyielding pathways helplessly hugged remains of their dying friends
Giant wheels were crushing the fallen nests
The chirping was absent as the birds relentlessly attacked the metal monster
Uprooting the trunks with hands of steel
Coughing out a fog in black
With bleeding beaks and burning eyes the birds had to leave
Just like he did leave his childhood and surrendered  to need.

Poetry for me

Rhyming is easy
Brevity is a challenge
Clarity of thought is the quest
To make the reader think is ultimate goal

The Unspoken cry

Under the scorching sun
The walk made him sweat
Unwilling feet moved with laboured deft

Hardly managing the dangling heft
The only way to save whatever money left

So gapping was his societal rift
He felt embarrassed even to ask for a lift

With forced obedience ; Trained brilliance
Tuned performance; under heedless guidence
He had many a thing to fake a balance

Thoroughbred at notorious asylems  to succeed
From the invisible shackles he was never freed

Tailor made lack of confidence
A poster child of societal influence

An imitation of someone his parents copied with reverence
thrown into the hostile world searching his relevance

Induced with qualifications thoughtlessly agreed
Unsuspectingly indoctrinated into faulty breed

Impatiently counting on luck to lead
He saw hoards like him fighting the same need

Their skills judged redundant and routine
They were all fit for a job just taken away by a machine

Anger anxiety disappointment and guilt
Realising how futile the effort over a decade they built

Retreated the victimized restless desperate mob
with pieces of papers in hand and a suppressed sob